Przewaga amatora

[Denon 11]

Wielu z nas (traderów/inwestorów) stara się wyczytać jak najwięcej z prawd głoszonych - bądź w jakikolwiek sposób przekazywanych - przez giełdowych guru. Znaczna część książek do jakich zaglądamy w poszukiwaniu wiedzy na temat inwestowania jest pisana przez zarządzających funduszy, bądź osób w jakiś sposób związanych z parkietem. Według mnie problem polega na tym, że wraz z informacjami naprawdę istotnymi, przyswajamy informacje, które dla osoby obracającej własnym kapitałem są jedynie ciężarem w dążeniu do sukcesu.

Podstawową przewagą inwestora indywidualnego nad zarządzającym funduszem jest kapitał, jakim obraca. Pamiętam, że osoby stosujące metodologię shark investing, której głównym twórcą jest James 'RevShark®' DePorre - także wychodziły z założenia, jakoby "mały" - nie wielomilionowy - kapitał był atutem amatora, a nie jego słabością.

Idąc dalej tym tropem powinniśmy skupić się na elemencie, jakim jest brak ograniczeń/restrykcji, co do wykorzystywanych instrumentów finansowym oraz ich zaangażowania w portfelu inwestycyjnym. Mimo tego, iż fukcje ww. elementów są pozytywne, to nadal wielu zarządzającyh traktuje je, jak swego rodzaju kulę u nogi, która przeszkadza generować odpowiednie wyniki inwestycyjne.

Ciekawostką, która nadaje smaczek temu artykułowi są dane, jakie Peter Lynch prezentuje w swojej książce pt. "Beating the Street". Mowa o klubach amatorów inwestujących własne oszczędności, których 64,4% pobijało średnią rynkową w badanym okresie. Informacja ta jedynie dodatkowo przekonuje nas o słuszności rozwijania naszej przewagi, jaką posiadamy będąc "inwestorami-amatorami".

Powyższe informacje (przewagi etc.) nie wyczerpują do końca omawianego tematu. Zapraszam do dyskusji na temat prezentowanej myśli, bądź jej kontynuowania poprzez dopisanie kolejnych elementów składających się na ową przewagę.

[jasonbourne 0]

Moim zdaniem, największą przewagą jest przede wszystkim fakt, że sami sobie ustalamy zasady gry. Każdy fundusz musi zawsze być nastawiony na określone oczekiwania klientów, a już na pewno brać je pod uwagę, a większości osób trudno zrozumieć, że można np. w jednym miesiącu zarobić kilkadziesiąt %, a kolejne dwa być np. na lekkim minusie. Poza tym każdy zarządzający ma nad sobą przełożonego, który ma określone wymagania, nie zawsze realne i możliwe.

Idąc krok dalej, gracz indywidualny ma naprawdę olbrzymią przewagę EMOCJONALNĄ, bo nie musi się z nikim szarpać, nikomu tłumaczyć, nie musi spełniać (lub nie) określonych oczekiwań.

Ma swój plan, i gra spokojnie zgodnie z nim. Moim zdaniem, stres oraz inne negatywne emocje są znacznie mniejsze. Tym bardziej, że jeżeli się zarobi wystarczająco dużo i zacznie się odczuwać zmęczenie (również psychiczne) można sobie w każdej chwili zrobić wakacje, bez niczyjej zgody czy podania o urlop.